22 กรกฎาคม 2557 @ ล้างเท้าอาม้า ขออโหสิกรรมอาม้า ที่เคยทำให้อาม้าร้องไห้ ตอนที่ 1/3

สวัสดีครับ วันนี้เป็นวันที่ 22 ก.ค.57 จริงๆ แล้วเหตุการณ์ในบทความนี้ควรจะเกิดในวันที่ 25 ก.ค.57 เพราะเป็นวันเกิดของผมเอง และปีนี้เป็นปีที่พิเศษมากสำหรับผม และอาจจะพิเศษมากๆ สำหรับอาม้าของผมเองด้วยก็ได้ เพราะว่า ผมได้ทำเรื่องสำคัญที่ลูกควรทำกับมารดา (หรือกับบิดา-มารดา) ผมได้ล้างเท้าให้กับอาม้า ระหว่างที่ล้างเท้า ก็กล่าวคำขอโทษอาม้า ว่าเคยทำให้อาม้าเสียใจ (เสียใจสำหรับผมคือ รวมหมด เสียใจคิดมาก เสียใจร้องไห้) ทำแล้วมีความสุขสุดๆ เหมือนปลดพันธนาการออกไปจากตัว แต่เรื่องราวก่อนที่จะมาถึงวันนี้กลับน่าสนใจยิ่งกว่า ซึ่งผมจะมาขอเล่าย้อนหลังในตอนต่อๆ ไป สำหรับตอนนี้คือ ตอนที่ 1/3 ฝากภาพกำลังล้างเท้าอาม้า มาให้เพื่อนๆ ชมไปก่อน แล้วผมจะมาเล่าย้อนหลังให้ได้อ่านอีก 2 ตอน ในเวลาที่เหมาะสมนะครับ ว่าทำไม นายปรีดา ถึงไม่เคยทำแบบนี้กับอาม้าของตัวเองเลย สำคัญยิ่งกว่านั้น แล้วทำไมถึงพึ่งมาทำ มีที่มาที่ไปอย่างไร อยากแบ่งปันเพื่อนๆ นะครับ แต่ด้วยความจำเป็นของบางสิ่งบางอย่าง และงานที่ต้องเร่งทำ จึงขอละไว้เพียงเท่านี้

ไหว้อาม้าก่อน ว่าจะขอล้างเท้า ขออโหสิกรรม (ไม่มีภาพถ่าย)

ภาพนี้กำลังตักน้ำรดไปที่น่องให้ไหลลงไปที่เท้า

แล้วพูดแต่คำว่า "ต๋องขอโทษม้าด้วยที่เคยทำให้เสียใจ"

ตอนทำเสร็จมีเสียงแซว่า "เป็นอะไร เขินเหรอ" ตอบไปว่า "อืม... เขิน"

อาม้าให้พร ขอให้เจริญๆ คิดทำสิ่งใดประสบความสำเร็จ

ซื้อรองเท้าให้อาม้า 1 คู่ จากวิธีคิดว่า

ตอนเด็กๆ แม่ของทุกคนซื้อรองเท้าให้ลูกไม่รู้กี่คู่

อาม้ากำลังแกะกล่องของขวัญที่ข้างในมีเสื้ออยู่

จากแนวคิดที่ว่า "แม่เราซื้อเสื้อให้เราตั้งไม่รู้กี่ตัว"

หากว่าเพื่อนๆ ยังไม่เคยทำ ลองทำดูนะครับ เพราะว่ามันง่ายมาก แต่ก็ยอมรับว่า มีกองเชียร์คนสำคัญพูดเชียร์จนผมเลิกเขินอายกับคุณแม่ของตัวเอง และเพิ่มมุมมองว่า เป็นสิ่งที่ควรทำ และผมจะทำทุกๆ ปี ด้วยครับ นับจากนี้ต่อไป

เผื่อว่าบทความนี้จะทำให้เพื่อนๆ ทำตามนะครับ

สุขสุดๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

รอติดตามในตอนที่ 2 กับ 3 นะครับ

หากว่า "การล้างเท้าคุณแม่ของเรา" เป็นเรื่องที่ควรทำก่อนเราจะตาย ใครคิดแบบผม รีบทำเลยนะครับ

ขอบคุณครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ

@preedano